Ve ben tekrar aranızdayım...

Selam sevgili okur 

Uzun zaman olmuş buralarda yazmayalı özlemişim.. 

Neden mi yazmadım ne bileyim onu bende bilmiyorum sanırım

Ufaktan bi depresyon mu yaşadığım takıntı mı hastalık mı?

İlk İstanbul depremi ile başladı kopukluk Elazığ ile yükseldi uçak kazası çığ felaketleri derken ben bittim 

O insanların yerinde bende olabilirdim hissiyatı beni hayattan soğuttu 

Şimdi mi? eh işte idare ediyorum

Yaşıyoruz sonuçta hayata tutunmalıyız elbet

Ve tabi beni hayata sıkı sıkı sarılmama sebep dünyalar tatlısı iki evlat😍

Ufaklığın anne bana bişey dikermisin

sözleri ile dikişe ne kadar ara verdiğimi hatırladım

Ve oturdum makinamın tıngırtısında derdimi kederimi unuttum 

Pijamasını giyince yüzündeki o mutluluk ifadesi yetti arttı bile bana.. 

Ufaklığın çok sevdiği pijaması😊

Bunları burda niye yazdım bilmiyorum

Sizinle dertleşmeyi özlemişim

Hemde çok.. 

Zaman ayırıp okuyanınız olur mu bilmem ama bem içimi döktüm ya oda bana yeter

Sevgi ile kalın mutlu kalın efendim 

Ve bana da dua buyrun.. 

Lütfen.. 🤲

Seviyorum sizi..